İzmir'e.(25 Kasım 2022)

-

    25 Kasım 2022

   İzmir'den ilk blog yazım. 19 Ekim'de taşındım. Zor olduğunu söylememe gerek var mı? Toplanmak, evden ve kentten ayrılmak... Buraya göç etmek, yeni eve yerleşmek, yeni kente girmek, yeni işe başlamak, yeni bakıcı bulmak... Kısaca yeni bir hayat kurmak. Eldeki malzemelerle yeni bir hayat kurmak. İşe yaramayanları atmak, bazılarını yeniden işlevlendirmek...

    Eve yerleştim iki çocuğumla, eşsiz ve babasız olarak. Yatak odasının tek sahibi olmak çok hoşuma gitti. Onun dışında yemek saatleri biraz yarım aile gibi oluyor, ona çok alışamadım ama yine de güzel. Çocuklara sanki on yıldır böyleymiş gibi yansıtmaya çalışıyorum anne-baba ayrılığını. Sadece bir haftasonu babalarının evine gittiler. Sonraki görüşmeleri hep benim evde oldu. Bir süre de öyle devam edecek gibi görünüyor. 

    İlk bakıcı deneyimimiz oldukça tatsız şekilde sonuçlandı. Sonrasında hummalı aramalar sonucunda Özbekistan'dan gelen bir hanımla çalışmaya başladık. Halimiz avrupa sinemasına senaryo olacak cinsten. Evde kente ve eve yeni taşınmış, evliliğini taze bitirmiş, bir çocuk bir bebekle tam olarak sudan çıkmış balık gibi ben; Özbekistan'dan henüz gelmiş, ilk işi bizim ev olan, eşini kaybetmiş ve Türkçe bilmeyen bakıcımız. Durumu idare etmeye çalışan oğlum, ne yaptığı hiç belli olmayan ve ne olursa olsun anneden on cm bile ayrılmak istemeyen kızım...

    Biraz kül, biraz duman... O benim işte!

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Sekreter

-
“Şevki Bey, Adalı Gayrimenkul’den Ahmet Bey geldiler, müsait olmadığınızı söyledim ama muhakkak sizi görmek istiyorlar.” “ Nihal, müsait değilim ve bugün kimseyle görüşecek vaktim yok! Kaç kere söylemek lazım yahu? Müsait değilim!”      Nihal yüzüne kapanan telefonun sesiyle ağır bir tokat yemiş gibi oldu. Sağ yanağı kızardı, kulakları ateş gibi yandı. Kafasını kaldırıp misafir koltuğunda oturan Ahmet Bey ile göz göze geldi, adamın yüzündeki sıkıntılı mahcubiyetten telefondaki sesi duyduğunu anladı. “Ahmet Bey kusura bakmayın, Şevki Bey…” “Tamam tamam Nihal Hanım, ben daha sonra uğrarım. İyi günler.”      Nihal, kapanan kapının sesiyle gözlerini masaya indirdi. Sol tarafında neredeyse yığın halinde patronun incelemesini bekleyen dosyalar, zarflar, tam karşısında emektar bilgisayarı ve yılların alışkanlığı F klavyesi, bilgisayarın yöresinde mavi zımbası, küçük kutu içinde tek renk ataçları, üzerinde Mostar Köprüsü kabartmalı Bosna hatırası kalemliği, ken...
Devamı

2022, Ben geldim!

-
     Merhaba!      Epeydir yazmıyordum. Büyük gelişmeler oldu, günler haftalar aylar çok yoğun geçti. Bir kızım oldu! Bu haber böyle mi verilir? Asıl böyle büyük haberler bam! diye verilir. Evet, bir kızım oldu. 20 Ağustos 2021 tarihinde, bir cuma sabahı saat 10.49'da boğuk bir sesle ağlayarak Kavaklıdere Ankara'da dünyaya geldi. Bütün aile merakla, heyecanla, sevinçle karşıladı. Pandemide olduğumuz için hastaneye girişler oldukça sınırlıydı. Eşim, annem, oğlum ve kardeşimle doğuma gittik. Evet, bu bizim için sınırlı girişti. Miniminicik bir bebekti, oğlum doğduğunda hayli iri olduğu için kızımız bizi şaşırttı. Adını Umay koyduk. Hamilelik boyunca onlarca isim düşündük, hatta bazı isimlerde karar kılacak olduk ama olmadı, son ay Umay koymaya karar verdik. Güzel de oldu. Adı gibi güzel olsun şansı bahtı. İki gece hastanede kaldıktan sonra eve geldik. Hastanede hissettiğim en yoğun şey açlıktı. Hamileliğim gebelik şekerinden dolayı diyet yaparak geçti. Evet, ...
Devamı

"Dünyayı Güzellik Kurtaracak, Bir İnsanı Sevmekle Başlayacak Herşey"

-
       Ben ne zaman insanların veya dünyanın iyiliğine/kötülüğüne kafa yorsam bu şarkı dilime dolanır "dünyayı güzellik kurtaracak, bir insanı sevmekle başlayacak herşey..." Buna inanıyorum demek ki, başka şans da yok ki bizim gibiler için.      Öyle olaylar görüyor ve duyuyorum ki bazı insanların "kötülüğü" beni dehşete düşürüyor. Eski yeşilçam filmlerinde gerçekçi olmayacak kadar kesif ve abartılı kötü karakterler olurdu ya, işte onlardan da fena. Bazı insanlar var beciller, ya da çok hırslılar, kendi çıkarları için başka herkesi kolayca harcayabiliyorlar. Onları bir yere kadar anlayabiliyorum. Belli bir amaç doğrultusunda kötülük ediyorlar başkalarına, bana yanlış da gelse onlar için bir nedeni var. Ama gel gör ki sadece"kötü" olan insanları anlayamıyorum. "Kötülük" kötülük içindir gibi bir felsefeleri mi var acaba? Onların kaynağı nedir acaba? Zayıf karakter, kıskançlık, kompleks, çocuklukta yaşanmış travmalar,türlü psikolojik bozukluk v.s. ...
Devamı