"herhangi seyler"

      Ben ne zaman insanların veya dünyanın iyiliğine/kötülüğüne kafa yorsam bu şarkı dilime dolanır "dünyayı güzellik kurtaracak, bir insanı sevmekle başlayacak herşey..." Buna inanıyorum demek ki, başka şans da yok ki bizim gibiler için.      Öyle olaylar görüyor ve duyuyorum ki bazı insanların "kötülüğü" beni dehşete düşürüyor. Eski yeşilçam filmlerinde gerçekçi olmayacak kadar kesif ve abartılı kötü karakterler olurdu ya, işte onlardan da fena. Bazı insanlar var beciller, ya da çok hırslılar, kendi çıkarları için başka herkesi kolayca harcayabiliyorlar. Onları bir yere kadar anlayabiliyorum. Belli bir amaç doğrultusunda kötülük ediyorlar başkalarına, bana yanlış da gelse onlar için bir nedeni var. Ama gel gör ki sadece"kötü" olan insanları anlayamıyorum. "Kötülük" kötülük içindir gibi bir felsefeleri mi var acaba? Onların kaynağı nedir acaba? Zayıf karakter, kıskançlık, kompleks, çocuklukta yaşanmış travmalar,türlü psikolojik bozukluk v.s. o

Günaydın kuşlar, çiçekler, kelebekler... Kapalı bir kış sabahı,aylardan ocak, üstelik bir de günlerden pazartesi. Ama ben o kadar keyifli ve mutlu uyandım ki bugün. Daha gözümü açmadan Allahım şükürler olsun beni bu pazartesiye ulaştırdın dedim. Arabayla değil de kırlarda koşarak geldim sanki işyerine. Şu anda etrafımdaki hiçbirşey rahatsız etmiyor beni. Çünkü eşimin gelmesine sadece dört gün kaldı. Onsuz başlayan son hafta. Dört ay bekledikten sonra dört gün, dört dakika gibi geliyor bana. Evimiz yeniden bizi kabul etmeye hazır. Sanırım biz de kavga gürültü etmeden mutlu ve huzurlu bir 15 gün geçirebilecek kadar özledik birbirimizi. Araya giren zaman uzadıkça özlem duygusu herşeyi perdeliyor ve insana gerçekçilikten uzak bir bakış sunuyor ya, o havada yazdığım şeylerden dünyanın en mükemmel çifti olduğumuz gibi bir algı oluşmasını istemem. Öyle bir riya değil yapmak istediğim. Aksine bol miktarda anlaşmazlığı olan bir çiftiz. Ancak şu anda bunları düşünemeyecek kadar özle

Efenim, malumunuz olduğu üzre 6 senedir İstanbul, Ankara ve bilimum kültür sanat merkezlerinden uzak bir yerleşim yerinde yaşadığım için yakınlarda olan benzeri aktiviteleri takip etmeye çalışıyorum. 2009 yılında Tüyap'ın düzenlediği Çukurova Kitap Fuarına gitmiştik. Tabi ki bir İstanbul Kitap Fuarı değildi ama ihtiyacımızı görmeye ve özlemimizi gidermeye yetmişti. Bu sene de planladık programladık ve kalkıp Gaziantep'ten Adana'da bulunan fuarımsı etkinliğe gittik. Gerçekten çok kötü bir fuar alanında fuar bile olamamış bir yeri gezdik. Arada bildiğimiz birkaç yayınevinin stantları da olmasaydı hiç anlamayacaktık nerede olduğumuzu. Salonun yarıya yakını boştu. Dolu stantların yarısı da dersaneler ve sınavlara hazırlık kitaplarını basan yayınevleriyle doluydu. Yazık ki hoplaya hoplaya kitap fuarına gelmiş olan çocuklar ve gençler orada da edebiyatla ilgisi olmayan, zaten hergün birlikte yatıp kalktıkları test kitaplarıyla,hazırlık setleriyle,yaprak testlerle karşılaştılar. N