"herhangi seyler"

Televizyon dizileri bu hafta sezon finali yaptı sanırım. Ben de ondan hareketle sezon finali moduna girdim bugün. Akşam tatile çıkıyoruz. Yıllar sonra ilk defa yaz başında tatil yapacağım sanırım. En son 2006 yılında Haziran ayında tatil yapmıştım. Evi ve kendimi toparlamaya çalışıyorum. Yılın yarısı geçti. Geçti de, nelerle geçti? Hiç girmeyeceğim. Koca kış boyunca yaşananları burada bırakıp uzaklaşmak istiyorum. Tebdil-i mekanda ferahlık var mı yok mu ona bakıp geleceğim. Yaz tatili ve bayram tatilini uç uca ekledim. Yeterince uzun olacak kafayı dağıtıp yeniden toplamak için. Giderken şunu biliyor ve söylüyorum, bu hayatta hiçbir şey sebepsiz yaşanmıyor. Bunu kabul etmek çoğu zaman zor ama kabul etmeyince daha fazla yıpranıyoruz. Herhangi bir şeyi boşuna yaşamış olmak kadar anlamsızlığa ve yazıklanmaya götürmüyor başka şeyler. Yaşananlara anlam vermek ve öğrenmek benim için çok kıymetli. Bu sene de çokça fırtınalardan ve derin sulardan geçerek kendime dair yeni şeyler öğrendim. En ön

Çok sevdiğim Livaneli'nin kitabından bahsedeceğim. Benim içimdeki huzursuzlukla ilgisi yok yani konunun. En son "Kardeşimin Hikayesi" kitabını okumuştum. Ondan önce "Serenad". Ama en sevdiğim kitabı, aklımda kaldığı kadarıyla "Bir Kedi, Bir Adam, Bir Ölüm" dür. Huzursuzluk kitabını sevdiğim için değil sevmediğim için yazacağım. Neden yazmış ki böyle? Yazacağım şeylerim hiç bir edebi ya da kalıcı değeri yok tabi. Sıradan bir okur olarak notlar. Arka kapağı alıntılıyorum aşağıda, konuyu anlatmaya üşendim çünkü: Merhamet zulmün merhemi olamaz! İstanbul’un kargaşası içinde sıradan bir yaşam süren İbrahim, çocukluk arkadaşı Hüseyin’in ölüm haberi üzerine doğduğu kadim kent Mardin’e gider. Onun, önce sevdaya sonra ölüme yazılmış, Mardin’de başlayıp Amerika’da sona ermiş hayatını araştırmaya koyulur. Böylece âdeta bir girdabın içine çekilir, tutkuyla ve hırsla gizemli bir kadının peşine düşer. Harese nedir, bilir misin? Develerin çölde çok sevdiği bir diken