ÇÜNKÜ AYRILIK DA SEVDADANDIR

     Sanırım son yazımı yazdığımda havaalanına gidiyordum eşimi karşılamaya. Gittim de. Nirvana günlerinden bahsedeyim biraz,sadece zor zamanlarda yazıyor gibi olmayayım. Havaalanı yolunda heyecan strese dönüşmüştü,şiddetli yağmurun etkisiyle de trafik berbat haldeydi zaten. Tam iniş zamanı alana vardık. Öyle bir heyecan olamaz. Onu yeniden gördüğüm an kalbim gerçekten yerinden fırlayacaktı. Hani lisede uzaktan aşık olduğun çocuk vardır,günlerdir ortalıkta yoktur, merak edersin ama soramazsın kimseye nerede olduğunu,sonra bir gün kantinde ya da koridorda karşına çıkıverir de kalbin ağzına gelir ya işte ona benzer bir duygu. Sonrasında çok uzun saatler gerçekten yanımda olduğuna inanamayarak ve bir an olsun yanından ayrılmak istemeyerek geçti. O duyguların çok fazla detayına girmeyeceğim ama kendi öz kocama yeniden aşık olduğumu anlamış oldum. Adam delirmiş olduğumu düşünür diye duygularımın bir kısmını belli etmemeye çalıştım. Bir kez daha anladım ki aşkın mayası imkansızlık...Aşağıda sevgilimin gelişinin şarkısını paylaşıyorum.
    Burda Ali Fırat'ın babasını nasıl karşıladığını kısa da olsa anlatmak zorundayım, nitekim herkesin ilk sorduğu şey bu oldu. Biz Ali Fırat'ın olumsuz tepki vereceğinden çok korkuyorduk,hatta ben emindim. Babasını unutmuş olmasından da şüpheleniyordum. Ama bizi bir kez daha şaşırttı ve babasını gördüğü an kucağına gitti,"Baba" dedi- ki eşim giderken henüz demiyordu-, sarıldı, hatta öptü.
Sonraki günlerde de hemen hemen hiç ayrılmadı. Onun da en az bizim kadar özlemiş olduğunu gördük,içimiz burkuldu. İki hafta boyunca baba-oğul mükemmel bir balayı yaşadılar. Bunları yazarken içim eziliyor.
     Aslında ben de özlemden geberiyordum ama onu görünce zannettiğimden çok daha fazla özlemiş olduğumu gördüm. Hasılı çok güzel ve yoğun bir 15 gün geçirdik. Görüşebildiğimiz kadar çok arkadaşla görüştük. Sadece sevgililer gününe denk gelen son gecemizde evde başbaşa kalabildik. Ve tabi ki zaman çok çabuk geçti, ikinci ayrılık geldi. Gideceği gün berbat haldeydim,öğleye kadar iş yerinde zor durabildim,masamda mütemadiyen ve çaktırmadan ağlayarak. O kadar üzgündüm ki gittikten sonra "geçti" diye bir rahatlama bile yaşadım. Bu da ayrılığın ve bende kalan duygunun şarkısı:

    Havaalanına giderken Ali Fırat arabada uyandı ve babasının gidişini görmedi.Gittikten sonra sakin ve durgundu. Sonraki bir kaç günü de öyle geçti. Sonra babasını sormaya başladı. Kapı çalınca "baba!" diye kapıya koşuyor...Bunları yazarken de içim ezilmek değil kıyılıyor, parçalanıyor.
    Gereğinden fazla hüzünlü bir yazı oldu. Maksadımı aştım, o yüzden ikinci yazıya geçiyorum...
 


Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

2022, Ben geldim!

     Merhaba!      Epeydir yazmıyordum. Büyük gelişmeler oldu, günler haftalar aylar çok yoğun geçti. Bir kızım oldu! Bu haber böyle mi verilir? Asıl böyle büyük haberler bam! diye verilir. Evet, bir kızım oldu. 20 Ağustos 2021 tarihinde, bir cuma sabahı saat 10.49'da boğuk bir sesle ağlayarak Kavaklıdere Ankara'da dünyaya geldi. Bütün aile merakla, heyecanla, sevinçle karşıladı. Pandemide olduğumuz için hastaneye girişler oldukça sınırlıydı. Eşim, annem, oğlum ve kardeşimle doğuma gittik. Evet, bu bizim için sınırlı girişti. Miniminicik bir bebekti, oğlum doğduğunda hayli iri olduğu için kızımız bizi şaşırttı. Adını Umay koyduk. Hamilelik boyunca onlarca isim düşündük, hatta bazı isimlerde karar kılacak olduk ama olmadı, son ay Umay koymaya karar verdik. Güzel de oldu. Adı gibi güzel olsun şansı bahtı. İki gece hastanede kaldıktan sonra eve geldik. Hastanede hissettiğim en yoğun şey açlıktı. Hamileliğim gebelik şekerinden dolayı diyet yaparak geçti. Evet, hamileyken diyet çok
Devamı

KAÇAN KOVALANIR

                Ne kadar bayağı veya daha kibar olacaksak eğer beylik geliyor kulağa değil mi? Ortaokulda bile böyle bir düstur benimsemedim. Aslında bu tarz şeylere hiç prim vermedim. Çünkü benim için tek bir şey vardı ilişkilerde, o da samimiyet ve içtenlik. Aileden gelen bir öğreti belki de. İlkokuldaki arkadaşlıklarımda bile önemli olan tek şey samimiyetti benim için. O çocuk dünyamı olduğu gibi açmak, ve arkadaşımın da bana açması. Biz evimize bir arkadaşımız misafir geldiğinde bile olanı olduğu gibi sererdik o kişinin önüne. Yani misafir modumuz olmazdı. Ev dağınıksa dağınık kalırdı, yemek varsa çıkarırdık, yoksa birlikte yapardık. Evde bir eksiklik veya yoksulluk varsa bunu da saklamaya çalışmazdık. Hatta kardeşler arasında laf dalaşına da ara vermezdik misafirimizin yanında. Şimdi düşünüyorum da aileden geliyor, evet. Kimileri anneden, kimileri babadan, kimileri ikisinden de. Şimdi düşünüyorum da bizi hayatın birçok zorluğuna karşı çok iyi hazırlarken ilişkilerin zorluğuna hiç
Devamı

"Dünyayı Güzellik Kurtaracak, Bir İnsanı Sevmekle Başlayacak Herşey"

      Ben ne zaman insanların veya dünyanın iyiliğine/kötülüğüne kafa yorsam bu şarkı dilime dolanır "dünyayı güzellik kurtaracak, bir insanı sevmekle başlayacak herşey..." Buna inanıyorum demek ki, başka şans da yok ki bizim gibiler için.      Öyle olaylar görüyor ve duyuyorum ki bazı insanların "kötülüğü" beni dehşete düşürüyor. Eski yeşilçam filmlerinde gerçekçi olmayacak kadar kesif ve abartılı kötü karakterler olurdu ya, işte onlardan da fena. Bazı insanlar var beciller, ya da çok hırslılar, kendi çıkarları için başka herkesi kolayca harcayabiliyorlar. Onları bir yere kadar anlayabiliyorum. Belli bir amaç doğrultusunda kötülük ediyorlar başkalarına, bana yanlış da gelse onlar için bir nedeni var. Ama gel gör ki sadece"kötü" olan insanları anlayamıyorum. "Kötülük" kötülük içindir gibi bir felsefeleri mi var acaba? Onların kaynağı nedir acaba? Zayıf karakter, kıskançlık, kompleks, çocuklukta yaşanmış travmalar,türlü psikolojik bozukluk v.s. o
Devamı