KENDİME VEDA, KENDİME MERHABA! Bugün bir kadına veda etmek istiyorum. Hiç boş durmayan, dişlerini fırçalarken bir yandan peçeteyle lavabonun kenarlarını silen, radyoda takip ettiği radyo programını dinlerken bir şeyler karalayan, kafası tamamen radyoda ise beyin gerektirmeyen bir mobil oyun oynayan (evet çok utanıyorum), hiçbir şey yapamazsa oje süren, sürdüğü oje kuruyana kadar boş durmamak için parmak ucuyla twitterı çekiştiren, aynı anda başka bir uygulamadan aylık ödemelerini yapan, aynı anda hem çalışan hem müzik dinleyen bir yandan da yazı kulübüne göndereceği yazıyı düşünen kadına veda ediyorum. Zamanın sütünü son damlasına kadar sağmak zorunda olmaktan vazgeçiyorum artık. Trafikte araba sürerken o sırada başka bir şey yapmıyor olmakla barışmayı, tek başıma öğle yemeği yerken telefondan bir şeyler okumamayı, oğlum uyurken yanında duruyorsam aynı anda kitap okumamayı veya telefonu kurcalamamayı deneyeceğim. Dün