NE OLDU BANA?
2 Kasım Pazartesi. Saat 13.20. Evde unuttuğum bir belgeyi almak için eve geldim ve oturup bu yazıyı yazacağım. Eve girerken karar verdim buna, yazmazsam günün akışına dönemeyeceğim. Her şey 7 Haziran'da başladı. Seçimler vardı ve ilk defa içimde küçücük bir umut. Bitmeyen kabusun biteceğine dair umut mu hayal mi kestiremediğim bir şey... Bu defa oyları çaldırmayalım diye Oy ve Ötesi gönüllüsü olarak sandık başına gittim. Tüm gün saçma sapan insanlara gülümseyerek müşahitlik görevimi yaptım ve gün sonunda iki sandık sonuç tutanağıyla eve döndüm. Seçim sonuçları açıklanıyordu ve gerçekten kabus bitiyor gibiydi. O akşam hayatımın en heyecenlı ve mutlu saatlerinden bir kaçını yaşadım. Ertesi sabah işe giderken radyoda Zülfü Livaneli'nin "Ey Özgürlük" şarkısı çalıyordu. Gözlerim yaşararak dinledim ve eşlik ettim. Yıllar sonra yeniden "umut" vardı içimde. Nefes alıyordum üstelik. İlk günler çok güzel geçti. Nihayet biz de gülecektik. Bu ülkenin kimsenin bab