30 (OTUZ) YASINDA OLMAK VE BASKA SEYLER!

Evet' bugun benim dogumgunum. Kendimi bildim bileli cok onemsemisimdir bu gunu ama bu seneki dogumgunumu aylardir gergin bir sekilde bekliyordum cunku 30 olacaktim ve bugun oldum! Kulaga gercekten cok tok ve fazla geliyor. Ben de bunu biraz abartili bir sekilde dile getiriyorum ki o benim ustume gelmeden ben onun ustune gideyim diye. Evet kabul, ona bir sahsiyet kazandiracak kadar buyuttum bu isi. Ben 20 li yaslar hic bitmeyecek sanmistim, bittiginde ise artik hayattaki bir cok basamak atlanmis, duzen kurulmus, kariyerinde istenilen noktaya gelinmis olunacagini saniyordum. Yanilmis oldugumu söylemeye herhalde gerek yoktur. Hayatimin en belirsiz ve kararsiz 1 yilini yasadim. Evliligimin ilk 4 senesinde iyi kotu kurmus oldugum duzenim esimin yurtdisina gidisi ve benim oglumla birlikte annemlere tasinmamla alt üst oldu.

Ondan sonraki aylar korkunc bir belirsizlik icinde gecti ve nihayet surpriz  bir sonuç elde ettik bu hafta. Bana gore bir mucize oldu ve neredeyse sifir beklentiyle yaptigim tercih sonucu en uzak ihtimal olan Ankara'ya Saglik Bakanligi kadrosuna atanmaya hak kazandim. Bu kadar saskinligi ve sevinci daha once ne zaman yasamistim bilmiyorum. Hayatta tahmin edilenden daha iyi seyler olabilecegine inancimi yitirmisken böyle birsey oldu. Ankara cok fazla vakit geçirmemekle birlikte pek sevdigim bir sehir degildir ama biraz gerçekçi yaklasinca bizim için iyi bir seçenek. Bana göre tek dezavantaji denizinin olmamasi. Simdi mutlu ve heyecanliyiz. Sevinecek, üzülecek, planlanacak, endise edilecek bir sürü sey var. Sahsen ben bu defa sadece pozitif duygulara kulak vermeyi düsünüyorum. Ama bugün ilk defa evimi belki de sonsuza kadar terkedecek olmanin sizisi icimi acitti. Ne yapayim, yeni bir ev kurar, onu severim artik. Ben zaten mekanla ve esyayla cok kuvvetli duygusal bag kuruyorum. "Insan alistigi,guzel buldugu,kendine yakin buldugu yerlerden ayrilirken sanki vucudunun bir kismini orada birakiyormus gibi uzulur" diyor Sabahattin Ali abimiz. Gitmeyi gercekten cok istedigim halde icim cayir cayir yanacak giderken ve gunlerce deli gibi aglayacagim, bunu biliyorum. Istanbul'da yasadigim yillarda kendi memleketimden ayrilirken agladim yillarca, sonrasinda da Istanbul'dan dondugum icin...Simdi burda mutsuzum' gitmek istiyorum ama yine aglayacagim çünkü manyaklik parayla degil, bedava! Bundan sonrasi icin artik en cok istedigim sey Ankara'da oglumla yalniz kalmamak. Bu benim kaldirabilecegim bir tecrube degil. Ailemden biri olmazsa esimin gelmesini isteyecegim artik.Esi olarak onunla birlikte yasamayi hakettigimi dusunuyorum çünkü:) 

An itibariyle guzel bir sarki kesfettim onu da ekleyeyim.