1 SON 1 BAŞLANGIÇ

    Evvet, aylardır beklediğim o gün geldi nihayet! Geçici bir süre çalışmak niyetiyle girdiğim çok sevgili(!) işimden bugün ayrılıyorum. Bu yazıyı yazmazsam olmazdı o yüzden çok zor koşullarda yazıyorum şu anda. İşyerinde engellenmiş internet kullanıldığı için bloga girilemiyor ve ben cep telefonu marifetiyle bunları yazıyorum. Bir önceki yazımda bahsetmiştim Ankara'ya taşınıyoruz! Ağustos ayında büyük olasılıkla yeni işime başlayacağım için çok sevdiğim Temmuz ayına yakışır bir final yapıp buradan ayrılıyorum. İlk geldiğim günden beri o kadar çok sıkılıyorum ki burada... Odada aynı anda ortalama 5-6 kişi bulunduğu halde müthiş bir sessizlik var dersem klima ve havalandırma sisteminin delirtici ugultusuna haksızlık etmiş olurum. Bu kadar bön davranan insanı (ben dahil) bir arada bir daha görmem umarım. Bir insanın hayatının bütün "iş günleri" nde bütün gün boyunca aynı masada ve koltukta tünüyor olması kimin icadı veya düzeniyse Allah onu...Cümlenin sonunu getirecek beddua seçemedim şimdi. Evet yakaladığınız mantık hatası doğru. Bu fikirdeyim ve devlet memuru oluyorum. Başka çeldiriciler var çünkü.

    Önümde çok yorucu ve maliyetli bir dönem var. Ev bul, taşın, işe başla, şehri öğren, alış. Çocuğun yeni hayata uyum sağlanmasına yardımcı ol, eşin gelene kadar bilmem kaç ay ya yalnız yaşamayı öğren ve 2 yaşındaki bebeye öğret,ya da yanında kalması için birini ayarla...Zor. Ama olsun, ümitliyim. Hayatımda memnun olmadığım birçok şeyi değiştirmek ve yeni bir başlangıç yapmak için harika bir fırsat. 1 sene sonra zımba gibi olurum inşallah. Eşine kavuşmuş, çekirdek ailesi dışında kimseye muhtaçlığı kalmamış, şehre ve işe alışmış ve bütün bunlardan hoşnut olan bir Gülcan olmak çok zor değildir umarım. Ne dersin?

                                                                                                                    Mayıs 2013 Gaziantep