1 SON 1 BAŞLANGIÇ

Evvet, aylardır beklediğim o gün geldi nihayet!Geçici bir süre çalışmak niyetiyle girdiğim çok sevgili(!) işimden bugün ayrılıyorum. Bu yazıyı yazmazsam olmazdı o yüzden çok zor koşullarda yazıyorum şu anda. İşyerinde engellenmiş internet kullanıldığı için bloga girilemiyor ve ben cep telefonu marifetiyle bunları yazıyorum. Bir önceki yazımda bahsetmiştim Ankara'ya taşınıyoruz! Ağustos ayında büyük olasılıkla yeni işime başlayacağım için çok sevdiğim Temmuz ayına yakışır bir final yapıp burdan ayrılıyorum. İlk geldiğim günden beri o kadar çok sıkılıyorum ki burda... Odada aynı anda ortalama 5-6 kişi bulunduğu halde müthiş bir sessizlik var dersem klima ve havalandırma sisteminin delirtici ugultusuna haksızlık etmiş olurum. Bu kadar bön davranan insanı (ben dahil) bir arada bir daha görmem umarım. Bir insanın hayatının bütün "iş günleri" nde bütün gün boyunca aynı masada ve koltukta tünüyor olması kimin icadı veya düzeniyse Allah onu...Cümlenin sonunu getirecek beddua seçemedim şimdi. Evet yakaladığınız mantık hatası doğru. Bu fikirdeyim ve devlet memuru oluyorum. Başka çeldiriciler var çünkü.
Önümde çok yorucu ve maliyetli bir dönem var. Ev bul, taşın, işe başla, şehri öğren, alış. Çocuğun yeni hayata uyum sağlanmasına yardımcı ol, eşin gelene kadar bilmem kaç ay ya yalnız yaşamayı öğren ve 2 yaşındaki bebeye öğret,ya da yanında kalması için birini ayarla...Zor. Ama olsun, ümitliyim. Hayatımda memnun olmadığım birçok şeyi değiştirmek ve yeni bir başlangıç yapmak için harika bir fırsat. 1 sene sonra zımba gibi olurum inşallah. Eşine kavuşmuş, çekirdek ailsi dışında kimseye muhtaçliği kalmamış, şehre ve işe alışmış ve bütün bunlardan hoşnut olan bir Gülcan olmak çok zor değildir umarım. Ne dersin?

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

KAÇAN KOVALANIR

                Ne kadar bayağı veya daha kibar olacaksak eğer beylik geliyor kulağa değil mi? Ortaokulda bile böyle bir düstur benimsemedim. Aslında bu tarz şeylere hiç prim vermedim. Çünkü benim için tek bir şey vardı ilişkilerde, o da samimiyet ve içtenlik. Aileden gelen bir öğreti belki de. İlkokuldaki arkadaşlıklarımda bile önemli olan tek şey samimiyetti benim için. O çocuk dünyamı olduğu gibi açmak, ve arkadaşımın da bana açması. Biz evimize bir arkadaşımız misafir geldiğinde bile olanı olduğu gibi sererdik o kişinin önüne. Yani misafir modumuz olmazdı. Ev dağınıksa dağınık kalırdı, yemek varsa çıkarırdık, yoksa birlikte yapardık. Evde bir eksiklik veya yoksulluk varsa bunu da saklamaya çalışmazdık. Hatta kardeşler arasında laf dalaşına da ara vermezdik misafirimizin yanında. Şimdi düşünüyorum da aileden geliyor, evet. Kimileri anneden, kimileri babadan, kimileri ikisinden de. Şimdi düşünüyorum da bizi hayatın birçok zorluğuna karşı çok iyi hazırlarken ilişkilerin zorluğuna hiç
Devamı

2022, Ben geldim!

     Merhaba!      Epeydir yazmıyordum. Büyük gelişmeler oldu, günler haftalar aylar çok yoğun geçti. Bir kızım oldu! Bu haber böyle mi verilir? Asıl böyle büyük haberler bam! diye verilir. Evet, bir kızım oldu. 20 Ağustos 2021 tarihinde, bir cuma sabahı saat 10.49'da boğuk bir sesle ağlayarak Kavaklıdere Ankara'da dünyaya geldi. Bütün aile merakla, heyecanla, sevinçle karşıladı. Pandemide olduğumuz için hastaneye girişler oldukça sınırlıydı. Eşim, annem, oğlum ve kardeşimle doğuma gittik. Evet, bu bizim için sınırlı girişti. Miniminicik bir bebekti, oğlum doğduğunda hayli iri olduğu için kızımız bizi şaşırttı. Adını Umay koyduk. Hamilelik boyunca onlarca isim düşündük, hatta bazı isimlerde karar kılacak olduk ama olmadı, son ay Umay koymaya karar verdik. Güzel de oldu. Adı gibi güzel olsun şansı bahtı. İki gece hastanede kaldıktan sonra eve geldik. Hastanede hissettiğim en yoğun şey açlıktı. Hamileliğim gebelik şekerinden dolayı diyet yaparak geçti. Evet, hamileyken diyet çok
Devamı

"Dünyayı Güzellik Kurtaracak, Bir İnsanı Sevmekle Başlayacak Herşey"

      Ben ne zaman insanların veya dünyanın iyiliğine/kötülüğüne kafa yorsam bu şarkı dilime dolanır "dünyayı güzellik kurtaracak, bir insanı sevmekle başlayacak herşey..." Buna inanıyorum demek ki, başka şans da yok ki bizim gibiler için.      Öyle olaylar görüyor ve duyuyorum ki bazı insanların "kötülüğü" beni dehşete düşürüyor. Eski yeşilçam filmlerinde gerçekçi olmayacak kadar kesif ve abartılı kötü karakterler olurdu ya, işte onlardan da fena. Bazı insanlar var beciller, ya da çok hırslılar, kendi çıkarları için başka herkesi kolayca harcayabiliyorlar. Onları bir yere kadar anlayabiliyorum. Belli bir amaç doğrultusunda kötülük ediyorlar başkalarına, bana yanlış da gelse onlar için bir nedeni var. Ama gel gör ki sadece"kötü" olan insanları anlayamıyorum. "Kötülük" kötülük içindir gibi bir felsefeleri mi var acaba? Onların kaynağı nedir acaba? Zayıf karakter, kıskançlık, kompleks, çocuklukta yaşanmış travmalar,türlü psikolojik bozukluk v.s. o
Devamı