KENDİME VEDA, KENDİME MERHABA!

     Bugün bir kadına veda etmek istiyorum. Hiç boş durmayan, dişlerini fırçalarken bir yandan peçeteyle lavabonun kenarlarını silen, radyoda takip ettiği radyo programını dinlerken bir şeyler karalayan, kafası tamamen radyoda ise beyin gerektirmeyen bir mobil oyun oynayan (evet çok utanıyorum), hiçbir şey yapamazsa  oje süren, sürdüğü oje kuruyana kadar boş durmamak için parmak ucuyla twitterı çekiştiren, aynı anda başka bir uygulamadan aylık ödemelerini yapan, aynı anda hem çalışan hem müzik dinleyen bir yandan da yazı kulübüne göndereceği yazıyı düşünen kadına veda ediyorum.
     Zamanın sütünü son damlasına kadar sağmak zorunda olmaktan vazgeçiyorum artık. Trafikte araba sürerken o sırada başka bir şey yapmıyor olmakla barışmayı, tek başıma öğle yemeği yerken telefondan bir şeyler okumamayı, oğlum uyurken yanında duruyorsam aynı anda kitap okumamayı veya telefonu kurcalamamayı deneyeceğim.
     Dün akşam gittiğim dil kursunda beynimin dinleme,anlama ve anlamlı konuşmayla ilgili fonksiyonlarının çalışmadığını fark ettim. Biraz kendime yüklendim, off anlayamıyorum, öğrenemiyorum, hatırlayamıyorum diye. 
     Ders çıkışı eve giderken arabada radyonun sesini açıp (korkunç bir sesle) eşlik etmeye çalıştım,biraz deşarj olmak için. Fakat o da ne? Sözleri çok da açık bir zihin gerektirmeyen Serdar Ortaç şarkısına bile eşlik edemedim! Kelimeler, heceler birbirine karıştı dilimde. O vakit anladım ki kafam çok dolu ve yorgun. Neyle? Bir sürü ıvır zıvırla. Eve gidince daha hiçbir şey dinlemedim,izlemedim,okumadım. (Arada yine twittera bakmışımdır bence). 
     Bu sabah sevgili adaşım Gülcan Arpacıoğlu'nun "boş durmak" la ilgili radyo programını dinlerken boş durmadım ve boş duramamakla ilgili düşündüm:) Boş duramadığımı fark ediyordum bir süredir ama bunun hiç de kötü bir şey olmadığını düşünüyordum. Oh ne güzel, hem zamanımı değerlendiriyorum hem de hiç sıkılmıyorum diyordum kendicağızıma.
     Fakat Gülcan çıkmış diyor ki bugün,efendim boş durmak çok faydalı, boş durunca ve sıkılınca beyin çok iyi çalışır, şunları şunları yaparak kendinizi boş durmaya alıştırabilirsiniz... Buyrun size yeni bir bilgi ve tavsiye daha. Bundan sonra yapmaya çalışacağım şeylerden biri de boş durmak ve sıkılmak olacak iyi mi? Şu faydalıymış, aslında bu sağlıklıymış, bu iyiymiş çünkü şu şöyleymiş dünyasına ben kendi ayaklarımla girdim ama artık çok yorucu olmaya başladı. Neyi niye nasıl yaptığımı düşünmeden yaşayıp gitmek istiyorum bir süre. Öylesine, sadece yapmak zorunda olduğum için veya içimden öyle geldiği için. Kendimi güdümlemek ve onlarca kişinin tavsiyelerini takip etmek istemiyorum artık. Bunu yapmak için de Gülcan'ın bu günkü tavsiyelerine uymayı düşünüyorum:))
     Ezcümle, son zamanlarda yaşadığım kafa dağınıklığı ve yorgunluğunu, dikkat eksikliğini, unutkanlığı, odaklanamamayı, hep meşgul olup gerçek anlamda dinlenememeyi bu sabah radyo dinlerken iyice fark ettim. Biraz boş durarak, aynı anda birden fazla iş yapmayarak, twitter kullanmayarak, aynı gün içinde birbirinden farklı çok şey okumayarak dinlenmeyi ve durulmayı seçeceğim. Kendime berrak, duru ve dingin bir zihin dilerken hepinize sevgilerimi gönderiyorum.
Not: Arzu ettiğim dinginlik ve canlılığın görseli ektedir:)


Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

KAÇAN KOVALANIR

                Ne kadar bayağı veya daha kibar olacaksak eğer beylik geliyor kulağa değil mi? Ortaokulda bile böyle bir düstur benimsemedim. Aslında bu tarz şeylere hiç prim vermedim. Çünkü benim için tek bir şey vardı ilişkilerde, o da samimiyet ve içtenlik. Aileden gelen bir öğreti belki de. İlkokuldaki arkadaşlıklarımda bile önemli olan tek şey samimiyetti benim için. O çocuk dünyamı olduğu gibi açmak, ve arkadaşımın da bana açması. Biz evimize bir arkadaşımız misafir geldiğinde bile olanı olduğu gibi sererdik o kişinin önüne. Yani misafir modumuz olmazdı. Ev dağınıksa dağınık kalırdı, yemek varsa çıkarırdık, yoksa birlikte yapardık. Evde bir eksiklik veya yoksulluk varsa bunu da saklamaya çalışmazdık. Hatta kardeşler arasında laf dalaşına da ara vermezdik misafirimizin yanında. Şimdi düşünüyorum da aileden geliyor, evet. Kimileri anneden, kimileri babadan, kimileri ikisinden de. Şimdi düşünüyorum da bizi hayatın birçok zorluğuna karşı çok iyi hazırlarken ilişkilerin zorluğuna hiç
Devamı

2022, Ben geldim!

     Merhaba!      Epeydir yazmıyordum. Büyük gelişmeler oldu, günler haftalar aylar çok yoğun geçti. Bir kızım oldu! Bu haber böyle mi verilir? Asıl böyle büyük haberler bam! diye verilir. Evet, bir kızım oldu. 20 Ağustos 2021 tarihinde, bir cuma sabahı saat 10.49'da boğuk bir sesle ağlayarak Kavaklıdere Ankara'da dünyaya geldi. Bütün aile merakla, heyecanla, sevinçle karşıladı. Pandemide olduğumuz için hastaneye girişler oldukça sınırlıydı. Eşim, annem, oğlum ve kardeşimle doğuma gittik. Evet, bu bizim için sınırlı girişti. Miniminicik bir bebekti, oğlum doğduğunda hayli iri olduğu için kızımız bizi şaşırttı. Adını Umay koyduk. Hamilelik boyunca onlarca isim düşündük, hatta bazı isimlerde karar kılacak olduk ama olmadı, son ay Umay koymaya karar verdik. Güzel de oldu. Adı gibi güzel olsun şansı bahtı. İki gece hastanede kaldıktan sonra eve geldik. Hastanede hissettiğim en yoğun şey açlıktı. Hamileliğim gebelik şekerinden dolayı diyet yaparak geçti. Evet, hamileyken diyet çok
Devamı

"Dünyayı Güzellik Kurtaracak, Bir İnsanı Sevmekle Başlayacak Herşey"

      Ben ne zaman insanların veya dünyanın iyiliğine/kötülüğüne kafa yorsam bu şarkı dilime dolanır "dünyayı güzellik kurtaracak, bir insanı sevmekle başlayacak herşey..." Buna inanıyorum demek ki, başka şans da yok ki bizim gibiler için.      Öyle olaylar görüyor ve duyuyorum ki bazı insanların "kötülüğü" beni dehşete düşürüyor. Eski yeşilçam filmlerinde gerçekçi olmayacak kadar kesif ve abartılı kötü karakterler olurdu ya, işte onlardan da fena. Bazı insanlar var beciller, ya da çok hırslılar, kendi çıkarları için başka herkesi kolayca harcayabiliyorlar. Onları bir yere kadar anlayabiliyorum. Belli bir amaç doğrultusunda kötülük ediyorlar başkalarına, bana yanlış da gelse onlar için bir nedeni var. Ama gel gör ki sadece"kötü" olan insanları anlayamıyorum. "Kötülük" kötülük içindir gibi bir felsefeleri mi var acaba? Onların kaynağı nedir acaba? Zayıf karakter, kıskançlık, kompleks, çocuklukta yaşanmış travmalar,türlü psikolojik bozukluk v.s. o
Devamı