Anne-Bebek-Vicdan Azabı Üçgeni

-
    Allah'ım, şu zavallı anneliği vicdan azabı denen aşağılık duygunun pençesinden kurtar lütfen. Amin. Eminim o zaman anneler enerjilerini çok daha verimli kullanabilecekler. Sevgili Esra Sert "vicdan azabının annelikle imtihanı" diye çok yerinde bir yazı yazmıştı bir zamanlar. O karizmatik duyguyu ayaklar altına seren annelik hallerinden bahsediyordu. Gerçekten anneliğin en kesif duygusudur diyebilirim. Bu akşam ev halkının tüm engellemelerine rağmen oğlumu banyo yaptırdım. Termosifon bozulmuştu, suyu ketılda ısıttım, su az gelince tekrar ısıtmak zorunda kaldım, o esnada oğlum banyoda ıslak olduğu için çok üşüdü. Bunu yazarken ellerim titriyor. Onun üşümesi yerine ben donsaydım şu anda kendimi daha iyi hissediyor olurdum sanırım.
    Bu yazıyı bir anne okuyorsa "hiiiii, cık cık cık" diye tepki veriyordur ama "normal insan" okuyorsa "ee, ne var bunda diyordur". Kendimi gerçekten suçlu ve kötü hissediyorum, eğer oğlum birkaç gün içinde Allah korusun hasta olursa kendimi öldürebilirim. Bebekliğin ve çocukluğun edilgenliği benim içimi çok yakıyor. Onun adına hemen her şeye sen karar veriyorsun çünkü. O istese de istemese de sana tabii oluyor.
    Daha önceki bir yazımda da bu konuya değinmiştim zaten. Sanırım vicdan azabı denen illeti de bu durum tetikliyor, karar verici ve uygulayıcı sensin çünkü. Dolayısıyla sorumluluk sana ait. Ne bileyim, çok basit bir konu gibi oldu ama aslında mevzu önemli, çünkü bir anne 7/24 bu duyguyla yaşıyor. Oğlum çok süt içtiği için bazı geceler bezi taşıyor ve giysileri ıslanıyor. Ve bir sebepten uyanıp kontrol etmemişsem sabaha kadar o şekilde yatıyor. Bu bile bana o kadar azap çektiriyor ki gece daha sık uyanıp onu kontrol etmediğim için.
    Günlük bakımı, beslenmesi, temizliği, uykusu...Bunların herhangi birinin herhangi bir şekilde aksaması beni duygusal olarak çok yoruyor. Diğer anneler için de böyle olduğuna adım kadar eminim. Bu yüzden yazıyorum bu konu hakkında. Ama kalıcı bir duygu bozukluğu yaşamaktan da korkmuyor değilim. Her neyse, şimdi bunların hepsini unutup, "aman canım, bünyesi güçlensin biraz, sokakta yaşayan çocukların canı yok mu?" gibi argümanlarla kendimi rahatlatmak, bir yandan da hasta olmaması için dua ederek "güzel" bir uyku çekeyim ben. Canım oğlum, seni sevgi ötesi bir duyguyla sarmalıyorum. Tatlı rüyalar...
                                                                                                                        Şubat 2013 Gaziantep

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Sekreter

-
“Şevki Bey, Adalı Gayrimenkul’den Ahmet Bey geldiler, müsait olmadığınızı söyledim ama muhakkak sizi görmek istiyorlar.” “ Nihal, müsait değilim ve bugün kimseyle görüşecek vaktim yok! Kaç kere söylemek lazım yahu? Müsait değilim!”      Nihal yüzüne kapanan telefonun sesiyle ağır bir tokat yemiş gibi oldu. Sağ yanağı kızardı, kulakları ateş gibi yandı. Kafasını kaldırıp misafir koltuğunda oturan Ahmet Bey ile göz göze geldi, adamın yüzündeki sıkıntılı mahcubiyetten telefondaki sesi duyduğunu anladı. “Ahmet Bey kusura bakmayın, Şevki Bey…” “Tamam tamam Nihal Hanım, ben daha sonra uğrarım. İyi günler.”      Nihal, kapanan kapının sesiyle gözlerini masaya indirdi. Sol tarafında neredeyse yığın halinde patronun incelemesini bekleyen dosyalar, zarflar, tam karşısında emektar bilgisayarı ve yılların alışkanlığı F klavyesi, bilgisayarın yöresinde mavi zımbası, küçük kutu içinde tek renk ataçları, üzerinde Mostar Köprüsü kabartmalı Bosna hatırası kalemliği, ken...
Devamı

2022, Ben geldim!

-
     Merhaba!      Epeydir yazmıyordum. Büyük gelişmeler oldu, günler haftalar aylar çok yoğun geçti. Bir kızım oldu! Bu haber böyle mi verilir? Asıl böyle büyük haberler bam! diye verilir. Evet, bir kızım oldu. 20 Ağustos 2021 tarihinde, bir cuma sabahı saat 10.49'da boğuk bir sesle ağlayarak Kavaklıdere Ankara'da dünyaya geldi. Bütün aile merakla, heyecanla, sevinçle karşıladı. Pandemide olduğumuz için hastaneye girişler oldukça sınırlıydı. Eşim, annem, oğlum ve kardeşimle doğuma gittik. Evet, bu bizim için sınırlı girişti. Miniminicik bir bebekti, oğlum doğduğunda hayli iri olduğu için kızımız bizi şaşırttı. Adını Umay koyduk. Hamilelik boyunca onlarca isim düşündük, hatta bazı isimlerde karar kılacak olduk ama olmadı, son ay Umay koymaya karar verdik. Güzel de oldu. Adı gibi güzel olsun şansı bahtı. İki gece hastanede kaldıktan sonra eve geldik. Hastanede hissettiğim en yoğun şey açlıktı. Hamileliğim gebelik şekerinden dolayı diyet yaparak geçti. Evet, ...
Devamı

"Dünyayı Güzellik Kurtaracak, Bir İnsanı Sevmekle Başlayacak Herşey"

-
       Ben ne zaman insanların veya dünyanın iyiliğine/kötülüğüne kafa yorsam bu şarkı dilime dolanır "dünyayı güzellik kurtaracak, bir insanı sevmekle başlayacak herşey..." Buna inanıyorum demek ki, başka şans da yok ki bizim gibiler için.      Öyle olaylar görüyor ve duyuyorum ki bazı insanların "kötülüğü" beni dehşete düşürüyor. Eski yeşilçam filmlerinde gerçekçi olmayacak kadar kesif ve abartılı kötü karakterler olurdu ya, işte onlardan da fena. Bazı insanlar var beciller, ya da çok hırslılar, kendi çıkarları için başka herkesi kolayca harcayabiliyorlar. Onları bir yere kadar anlayabiliyorum. Belli bir amaç doğrultusunda kötülük ediyorlar başkalarına, bana yanlış da gelse onlar için bir nedeni var. Ama gel gör ki sadece"kötü" olan insanları anlayamıyorum. "Kötülük" kötülük içindir gibi bir felsefeleri mi var acaba? Onların kaynağı nedir acaba? Zayıf karakter, kıskançlık, kompleks, çocuklukta yaşanmış travmalar,türlü psikolojik bozukluk v.s. ...
Devamı