NEŞET ERTAŞ

Üniversiteye başladığım yıllarda tanıdım sanırım Neşet Ertaş'ı ve müziğini. İlk başlarda bozlaklarından dolayı biraz kuru ve dinlenmesi zor gelmişti sanırım bana. Ama sonra o muhteşem türkülerini keşfetmeye başladım. Sabahların çok zor olduğu proje teslim gecelerinde uzun uzun dinlerdim "rahmetliyi". Rahmetli demek bile içimi sızlatıyor şu anda. Yaşıtlarımın hiç anlamadığı dönemde yıllarca dinledim, zaman geçtikçe daha çok dinledim. Dinledikçe daha çok sevdim. Onunla ilgili yazılanları okudukça aslında büyük bir ozan olduğu kadar da "insan" olduğunu öğrendim. Sonra bir bahar akşamı Gaziantep Üniversitesi bahar şenlikleri kapsamında verdiği konsere gitme şansını buldum. Hayatımın en şanslı noktalarından biriydi O'nu canlı dinleyebilmek. Konser başlar başlamaz oyun havası dinlemek isteyen gençlere verdiği ince ayarı unutmam mümkün değil. Ağırdan başlamıştı bozlak okuyarak, sonra herkes tarafından bilinen ve sevilen türkülerini, en sonunda da oyun havaları. Tek kelimeyle muhteşem bir konserdi. En güzeli ise O'nun bir insanlık dersi niteliğindeki duruşu, adabı ve gösterdiği tevazuydu. O'nu tanıdığım ve sevdiğim yıllarda hep günün birinde aramızdan ayrılması ihtimaline üzüldüm. Hep elim yüreğimde dinledim ve sevdim. Ve günün birince o son geldi. O'nun cenazesinin kaldırıldığı gün çok değer verdiğim bir ağabeyimin apansız ölüm haberini aldım. Bütün gün dinleyip ağladım. O günlerde eşim (iki sene sürecek) yurtdışına çalışmaya gitme hazırlıkları içindeydi. İçim paramparçaydı. O günlerimin can yoldaşı da Neşet Baba oldu nihayetinde. Bir hafta sonra eşimi yolcu ettim. Boş eve döndüm, Neşet Ertaş'ın "yazımı kışa çevirdin" türküsünü açtım ve uzun uzun ağladım. Neşet Ertaş'ın benim hayatımdaki en etkili dönemi o zamandır. Şimdi vefatının ikinci yılında anılıyor, yemin olsun biz onu hiç unutmadık ve unutabileceğimizi sanmıyorum. Öyle ki fani dünyadan ayrılmış olması benim için hiç birşey eksiltmedi. Sonsuza kadar sesi, nefesi ve insanlığıyla yaşayacak. Bu akşam da tek başıma bir anma gecesi düzenledim evde. Can Dündar'ın yönetmenliğini yapmış olduğu "Garip" belgeseliyle başladım, türküleriyle devam ediyorum. En sevdiğim iki türküsünü ekleyerek yazıma son veriyorum. Nurlar içinde yatsın inşallah.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

2022, Ben geldim!

     Merhaba!      Epeydir yazmıyordum. Büyük gelişmeler oldu, günler haftalar aylar çok yoğun geçti. Bir kızım oldu! Bu haber böyle mi verilir? Asıl böyle büyük haberler bam! diye verilir. Evet, bir kızım oldu. 20 Ağustos 2021 tarihinde, bir cuma sabahı saat 10.49'da boğuk bir sesle ağlayarak Kavaklıdere Ankara'da dünyaya geldi. Bütün aile merakla, heyecanla, sevinçle karşıladı. Pandemide olduğumuz için hastaneye girişler oldukça sınırlıydı. Eşim, annem, oğlum ve kardeşimle doğuma gittik. Evet, bu bizim için sınırlı girişti. Miniminicik bir bebekti, oğlum doğduğunda hayli iri olduğu için kızımız bizi şaşırttı. Adını Umay koyduk. Hamilelik boyunca onlarca isim düşündük, hatta bazı isimlerde karar kılacak olduk ama olmadı, son ay Umay koymaya karar verdik. Güzel de oldu. Adı gibi güzel olsun şansı bahtı. İki gece hastanede kaldıktan sonra eve geldik. Hastanede hissettiğim en yoğun şey açlıktı. Hamileliğim gebelik şekerinden dolayı diyet yaparak geçti. Evet, hamileyken diyet çok
Devamı

KAÇAN KOVALANIR

                Ne kadar bayağı veya daha kibar olacaksak eğer beylik geliyor kulağa değil mi? Ortaokulda bile böyle bir düstur benimsemedim. Aslında bu tarz şeylere hiç prim vermedim. Çünkü benim için tek bir şey vardı ilişkilerde, o da samimiyet ve içtenlik. Aileden gelen bir öğreti belki de. İlkokuldaki arkadaşlıklarımda bile önemli olan tek şey samimiyetti benim için. O çocuk dünyamı olduğu gibi açmak, ve arkadaşımın da bana açması. Biz evimize bir arkadaşımız misafir geldiğinde bile olanı olduğu gibi sererdik o kişinin önüne. Yani misafir modumuz olmazdı. Ev dağınıksa dağınık kalırdı, yemek varsa çıkarırdık, yoksa birlikte yapardık. Evde bir eksiklik veya yoksulluk varsa bunu da saklamaya çalışmazdık. Hatta kardeşler arasında laf dalaşına da ara vermezdik misafirimizin yanında. Şimdi düşünüyorum da aileden geliyor, evet. Kimileri anneden, kimileri babadan, kimileri ikisinden de. Şimdi düşünüyorum da bizi hayatın birçok zorluğuna karşı çok iyi hazırlarken ilişkilerin zorluğuna hiç
Devamı

"Dünyayı Güzellik Kurtaracak, Bir İnsanı Sevmekle Başlayacak Herşey"

      Ben ne zaman insanların veya dünyanın iyiliğine/kötülüğüne kafa yorsam bu şarkı dilime dolanır "dünyayı güzellik kurtaracak, bir insanı sevmekle başlayacak herşey..." Buna inanıyorum demek ki, başka şans da yok ki bizim gibiler için.      Öyle olaylar görüyor ve duyuyorum ki bazı insanların "kötülüğü" beni dehşete düşürüyor. Eski yeşilçam filmlerinde gerçekçi olmayacak kadar kesif ve abartılı kötü karakterler olurdu ya, işte onlardan da fena. Bazı insanlar var beciller, ya da çok hırslılar, kendi çıkarları için başka herkesi kolayca harcayabiliyorlar. Onları bir yere kadar anlayabiliyorum. Belli bir amaç doğrultusunda kötülük ediyorlar başkalarına, bana yanlış da gelse onlar için bir nedeni var. Ama gel gör ki sadece"kötü" olan insanları anlayamıyorum. "Kötülük" kötülük içindir gibi bir felsefeleri mi var acaba? Onların kaynağı nedir acaba? Zayıf karakter, kıskançlık, kompleks, çocuklukta yaşanmış travmalar,türlü psikolojik bozukluk v.s. o
Devamı