TAŞINIYORUZ!

    Günlerdir bu kız nerede diye merak eden varsa yazıyı okuyunca anlayacaktır sanırım. Geçen hafta cuma günü eşim geleceği için kendi evime geçtim. (Eşim bana sürpriz yaparak beş saat erken geldi, çok mutlu oldum.) Ankara'dan atama onayı bekleyerek günlerimizi geçiriyorduk ki beklediğimiz haber fazla gecikmedi. Pazartesi günü öğleden sonra Bakanlıktan telefon geldi, atamanız onaylandı, yarın buraya gelebilir misiniz diye. Tamam dedik ama bizi aldı bir telaş. Alelacele uçak bileti ayarladık, bayram arifesi olduğu için epey zor oldu. Tüm akşamı ve geceyi büyük bir stresle internetten kiralık ev bakarak geçirdik ki gitmişken evi tutalım diye. Üç saatlik bir uykuyla sabah Ankara'ya uçtuk. Tanrıya şükürler olsun ki uçak diye bir nimet var. 

    Bakanlığa vardık sabah, göreve başlama işlemlerini ivedi yapmamız gerekiyormuş. Biz bütün gün ev bakıp sonra da ev tutup akşam dönmeyi planlarken neredeyse tüm günümüz evrak kürek işleriyle ve müthiş bir koşturmacayla geçti. Öğleden sonra 15.30 da göreve başlamış olduğum "daire"den izin alarak çıktım. 2 saat sonra tutacağımız evi beğenmiştik bile. Ama vakit geç olduğu için o gün de orada kalmaya karar verdik. Ertesi gün de birkaç iş daha hallettikten sonra memlekete döndük.

    Bayramın ikinci gününden itibaren evi toplamaya başladık. Bayram dolayısıyla bütün aile bir arada olduğumuz için çok çok zor olmadı. Evlendiğimden beri ilk defa taşınıyorum, son bir yılda kendi evimle annemler arasındaki sürekli taşınma halini saymazsak tabi. Üç günde evi topladık. Bugün bayram bittiği için nakliye firmalarıyla görüştük, biriyle anlaştık. Şansa bak ki pazartesi günü Ankara'dan Siirt'e eşya götüreceklermiş. Oradan dönüşte de çarşamba günü bizim evi yüklenecekler. Biz de perşembe sabahına uçak bileti aldık hemen.

    Şimdi hala evde olduğumuz için toplanmamış eşyalar var. Zamanlama olarak hazırlıksız yakalandığımız için bu son 3 günde yapmamız gereken bir dünya iş var. Yapılacak işler listesindeki sıradan bir madde "arabayı satmak" mesela. Bu kıvamda işlerden söz ediyorum. Arkadaşlarımın hiçbiriyle görüşemedim o da ayrı.

    Gelelim işin duygusal boyutuna. Buradan taşınmayı çok istiyorum hala, ama çok zor gerçekten. Günlerdir akşamları o günkü işleri bitirdikten sonra içime müthiş bir sıkıntı oturuyor. Buraya gerçekten fazlasıyla doydum artık, şehirden ayrılıyor olmak bana en ufak bir sıkıntı bile vermiyor. Ama evimiz, ailemiz...Ankara'dan elektrik aldım neyse ki, oraya gitmek istiyorum ama eşim tekrar yurtdışına döneceği için yalnız kalmaktan ölesiye korkuyorum.

    Şimdi annem gelecek benimle, kardeşlerimin ve annemin düzenini de bencilce alt üst etmiş oluyorum bu şekilde ama geçici bir süre bunu yapmak zorundayım. Ayrılmak zor ama bu defa çok iyimser ve umutluyum. Yerleştirme sonuçları açıklandığından beri hemen hemen bütün işlerim yolunda gidiyor Allah'a şükür. Bu şekilde devam ederse bu zorlu sürecin o kadar da zor olmayacağını tahmin ediyorum. Sanırım bir sonraki yazımı Ankara'dan yazabilirim ancak.

Sevgiler.

                                                                                                                            Ağustos 2013, Gaziantep