"herhangi seyler"

        Sevgili Dostlar,           Bildiğiniz üzre mimarlık mesleği mensubuyum. Dünyaya unutulmaz ve paha biçilmez eserler veremesem de birçok meslektaşım gibi iyi bir gözlemciyimdir. Özellikle kentlerde çok kişinin dikkatini çekmeyen noktalara takılır bazen zevk duyar bazen sinirlenirim. Ancak burada sizinle paylaşmak istediğim konu gözleri gören her insan evladının dikkatini çekebilecek olan, aslı itibariyle de dikkat çekmesi için yapılan "heykeller" dir.      Üniversite yıllarından beri kentin çeşitli yerlerinde,bazen bir bina cephesinde, bazen bir parkta ya da bir sergi salonunda gördüğüm heykellerini kendi zevkime göre değerlendirmeye çalışır,sonuçta beğenirim ya da beğenmem. İstanbul'da yaşadığım dönemde beğendiğim heykeller çokça vardı. Mesela heykeltraş İlhan Koman'ın yıllarca Zincirlikuyu'da Yapı Kredi Genel Müdürlüğü binasının önünde kendini gösteren "Akdeniz Heykeli" ilk aklıma gelen örnektir. İlhan Ko...

        Öyle günler var ki, s anki herkes insana düşman, herkes uzak ya da yabancı. İnsan kalabalık içinde ama yalnız ve iğreti. Canın sıkkın ama kimseden fayda yok gibi.      Herhangi bir gün bu ruh haline bürünmek için çok fazla şeye ihtiyaç yok aslında. Bir yada iki insanın herhangi birşeyden dolayı canını sıkması, hevesini kaçırması ya da seni anlamaktan çok uzak olması yeterli. Ben genelde cumartesi günleri koca haftanın verdiği yorgunlukla böyle hissederim kendimi. Normalde çevremde yüzlerce eşim dostum yoktur ama konuşmak istediğimde ya da canım sıkkın olduğunda paylaşmak istediğim yeterince insanım/yakınım vardır. Ama şu psikolojide onlar da uzağımda kalıyor.      Önce biri gelip canımı sıkıyor,sonra biri daha...Bu kadarı yeterli oluyor zaten. Sonra içindeki siniri atamıyorsun dışarı. Belki bir dağa tepeye çıkıp bağırmak isterken, belki süratle araba kullanıp hiç birşey düşünmek istemezken, belki şuursuzca yürümek, koşmak ...